Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

Στον τόπο της απαράμιλης φυσικής ομορφιας!!




ΡΕΝΤΙΝΑ ΑΓΡΑΦΩΝ,… ένα από τα στολίδια της ορεινής Καρδίτσας!

Αν ήμουν ποιητής, αν είχα την δύναμη βάζω τις λέξεις με ρυθμό και μελωδία την μια μετά την άλλη, θα έγραφα ένα ποίημα για την Ρεντίνα. Ένα ποίημα για την μικρή μου πατρίδα. Θα έβαζα μέσα όλη την αγάπη μου για το ξακουστό χωριό των Αγράφων Καρδίτσας όπου μια κρύα μέρα του Δεκέμβρη είδα το φως της ζωής. Θα εξυμνούσα όλη τη βουνίσια ομορφιά του, τους γεμάτους πέτρες δρόμους του, τα λαγκάδια του, τα ρέματα, τα μικρά και μεγάλα σπίτια του, την πλατεία, το σχολείο, τις εκκλησιές, τους ανθρώπους του. Θα έγραφα πολλούς στίχους για αυτούς τους ανθρώπους, τους γεμάτους καλοσύνη, αγάπη, χαρά και λύπη, ελπίδα και πόθο. Θα έγραφα για την αγωνιώδη ζωή τους το μόχθο τους και την πάλη με το άγονο έδαφος, την αισιοδοξία τους για το μέλλον και το δαιμονιώδη πνεύμα τους. Μα δεν είμαι ποιητής και μου είναι αδύνατο να γράψω ένα ποίημα ικανό να εκφράσει όλα τούτα, μαζί με τα αισθήματα που πλημμυρίζουν την καρδιά μου κάθε φορά που η μνήμη μου φτερουγίζει πάνω από τον ουρανό και προσεγγίζει την Ρεντίνα. Ναι μπορώ να κλείσω τα μάτια και να φανταστώ τα πάντα. Μπορώ να δω το φώς της αυγής ν’ απλώνεται δειλά στον ουρανό καθώς η νύχτα μαζεύει τα φτερά της και ύστερα τον ήλιο να προβάλει μεγαλοπρεπώς στην ανατολή, κι έπειτα το χωριό να γεμίζει θορύβους, φωνές, βελάσματα, γαυγίσματα, περίεργα όμορφη μουσική των βουνών. Θυμάμαι που μικρός ανέβαινα στον Παλιόκαστρο και από εκεί μπορούσα να δω ολόκληρο το χωριό ν’ απλώνεται στα πόδια μου και παράξενο ποτέ μου δεν μπορούσα να εξηγήσω γιατί η μαγεία, η θέα και το απογευματινό αεράκι του βουνού με μάγευε και καθήλωνε στην ίδια θέση για ώρες. Ίσως ήταν γιατί εκεί μπορούσα να δω τα όρια της ομορφιάς και της τελειότητας. Μπορούσα να δω τον ήλιο σε όλη του την μεγαλοπρέπεια, μπορούσα να δω το ηλιοβασίλεμα, τα ρόδινα σύννεφα στη δύση, το όμορφο κοκκινωπό χρώμα που έπαιρνε ο ουρανός καθώς ο βασιλιάς ήλιος βυθιζόταν πίσω από το βουνό. Με καθήλωνε ο ήλιος της αγαπημένης μικρής μου πατρίδας…!