Η περιοχή των Αγράφων εκτείνεται από τις κάτω πηγές του Αχελώου προς Βορράέως το όρος Τυμφρηστός προς Νότον και είναι είναι η περιοχή που συνδέει τη Νότιο Ήπειρο και την Αιτωλοακαρνανία με τη Θεσσαλία. Η περιοχή, όπως αναφέραμε σεάλλο κεφάλαιο, είχε εξασφαλισμένα από νωρίς, με τη συνθήκη του Ταμασίου ,προνόμια. Από πολύ νωρίς οι κάτοικοι των Αγράφων ύψωσαν την επαναστατικήσημαία και εκδίωξαν τους λιγοστούς Τούρκους της περιφέρειάς τους χωρίς όμως νατους κακοποιήσουν. Έπειτα όρμησαν κατά των τουρκοχωρίων (Κονιαροχώρια) τηςπεδινής Καρδίτσας, Λοξάδας και Φράγκου τα οποία και παρέδωσαν στη φωτιά.Αρχηγοί των επαναστατών ήταν ο Σταμούλης Γάτσος και ο Λογοθέτης Ζώτος μεπρωτοπαλίκαρα τους Κων. Βελή, Κων. Βουλπιώτη και Χρήστο Σουλιώτη . 152 . Γ. Σακελλίωνας , “ Πρόσωπα και περιστατικά στην επαρχία Αγιάς τον καιρό του '21” , επιθ. Ηως, Αθήναι 1966,σ.47.153. Γ. Κορδάτος , Ιστορία της επαρχίας Βόλου, σ. 677.154 . Γ. Σακελλίωνας , “ Πρόσωπα και ... Αγιάς τον καιρό του '21” , επιθ. Ηως, Αθήναι 1966, σ.48. Οι κυριότερες μάχες στην περιοχή έγιναν στην Παλιομούχα , στο Βουνέσι και στο Λεοντίτο, όπου διακρίθηκε και ο Πετριλιώτης Δ. Αγραφιώτης , μετέπειτασυναγωνιστής του Καραϊσκάκη. Ο Βελής (Κώστας Στεργιόπουλος) , που καταγόταναπό το Κερασοχώρι των Αγράφων, και είχε διατελέσει γραμματέας του Αλή πασά, υπήρξε η ψυχή της επανάστασης μεταξύ των ντόπιων. Ο ίδιος ύψωσε τη σημαία τηςεπανάστασης την άνοιξη του 1821, ενώ με προκηρύξεις, που είχαν την ημερομηνία10/5/1821, ζητούσε από τους συμπατριώτες του να ακολουθήσουν τα βήματά του.Και, ενώ συνεννοούνταν με τους οπλαρχηγούς των Νοτίων Αγράφων (Ευρυτανίας), Γιολδάση, Μπράσκα και Αραπογιάννη για την οργάνωση συντονισμένης επίθεσηςσε άλλες πεδινές θεσσαλικές περιοχές, ο Μαχμούτ Δράμαλης , ο πασάς της Λάρισαςέφτασε στην περιοχή με ισχυρή στρατιωτική δύναμη. Οι επαναστάτες αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν 155 στα ημιορεινά χωριά της περιοχής Κανάλια και Μπλάσδο(υ) 156 . Όμως ο Δράμαλης τους καταδίωξε και οι επαναστάτες υποχώρησαν ψηλότερα στην Κερασιά και το Στούγκο της Νεβρόπολης 157 . Εκεί σε αψιμαχίες που έγιναν νικητέςαναδείχτηκαν οι Οθωμανοί και οι ελληνικές δυνάμεις κατέφυγαν σε δύσβατεςπεριοχές των Δ. Αγράφων. Οι Τούρκοι εν συνεχεία εύκολα κατέλαβαν τη Ρεντίνα τηνοποία και οργάνωσαν ως προωθημένο κέντρο αντιμετώπισης νέων πιθανώνεξεγέρσεων. Οι επαναστάτες, λίγες μέρες αργότερα, αναδιοργανωμένοισυγκεντρώθηκαν στα Φουρνά και αποφάσισαν να χτυπήσουν τη Ρεντίνα.Επικεφαλής των επιτιθέμενων ήταν ο Λογ. Ζώτος . Η τουρκική φρουρά στη Ρεντίνααποτελούνταν από 250 περίπου άνδρες έχοντας επικεφαλής τον Βελή μπέη. Ενώόμως η επίθεση ήταν δυνατή, και πολλά σπίτια είχαν καεί από τους επαναστάτες για να περιορίσουν τους Τούρκους, εκείνοι αμύνονταν σθεναρά. Σε λίγες ώρες μάλισταενισχύθηκαν από άλλη δύναμη που είχε σταλεί από την πεδινή Θεσσαλία. Παρ' όλ'αυτά ο οθωμανικός πληθυσμός της περιοχής του Σμοκόβου, φοβισμένος από τηνανδρεία και την τόλμη των επαναστατών αναγκάστηκε να αποσυρθεί στη πεδιάδα,ενώ η Ρεντίνα έπεσε στα χέρια των επαναστατών. Ο Δράμαλης τότε, που δε δεχόταντέτοια κατάσταση στην περιφέρειά του έστειλε ισχυρό στρατιωτικό σώμα πουχτύπησε τους Αγραφιώτες και μετά από πολυήμερες συγκρούσεις, το διάστημα 10-15Ιουλίου, τους διασκόρπισε, συλλαμβάνοντας μάλιστα πολλούς αιχμαλώτους, μεταξύτων οποίων και τον Κ. Βελή . Τότε ο αρχηγός της επανάστασης στην περιοχή Στ.Γάτσος αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει, φοβούμενος και τα αναμενόμενααντίποινα στα οποία θα αναγκαζόταν να υποβληθεί ο λαός της περιοχής. Έτσι ταΆγραφα υποτάχτηκαν στον πασά της Λάρισας και η Ρεντίνα αφού οχυρώθηκε έγινεέδρα ισχυρού τουρκικού στρατιωτικού σώματος που περιφρουρούσε την περιοχή γιατην αποφυγή νέας ανάφλεξης του επαναστατικού κινήματος. Ο Δράμαλης, θέλοντας να δείξει το πόσο ικανός στρατηγός ήταν, σε αντίθεση με τον αντίζηλό του Χουρσίτπου δεν μπορούσε να καταστείλει την ελληνική επανάσταση, έστειλε τα ευχάρισταγια την Υψηλή Πύλη μηνύματα της καταστολής της επανάστασης και μαζί τονσιδηροδέσμιο Βελή, ο οποίος σε λίγες μέρες θανατώθηκε με φρικτά βασανιστήριαστην Κων/λη. 155 . Δ. Κόκκινος , ό. π. , σ. 544.156. Μοσχάτο. 157. Κρυονέρι.
Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013
ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ...!
Η περιοχή των Αγράφων εκτείνεται από τις κάτω πηγές του Αχελώου προς Βορράέως το όρος Τυμφρηστός προς Νότον και είναι είναι η περιοχή που συνδέει τη Νότιο Ήπειρο και την Αιτωλοακαρνανία με τη Θεσσαλία. Η περιοχή, όπως αναφέραμε σεάλλο κεφάλαιο, είχε εξασφαλισμένα από νωρίς, με τη συνθήκη του Ταμασίου ,προνόμια. Από πολύ νωρίς οι κάτοικοι των Αγράφων ύψωσαν την επαναστατικήσημαία και εκδίωξαν τους λιγοστούς Τούρκους της περιφέρειάς τους χωρίς όμως νατους κακοποιήσουν. Έπειτα όρμησαν κατά των τουρκοχωρίων (Κονιαροχώρια) τηςπεδινής Καρδίτσας, Λοξάδας και Φράγκου τα οποία και παρέδωσαν στη φωτιά.Αρχηγοί των επαναστατών ήταν ο Σταμούλης Γάτσος και ο Λογοθέτης Ζώτος μεπρωτοπαλίκαρα τους Κων. Βελή, Κων. Βουλπιώτη και Χρήστο Σουλιώτη . 152 . Γ. Σακελλίωνας , “ Πρόσωπα και περιστατικά στην επαρχία Αγιάς τον καιρό του '21” , επιθ. Ηως, Αθήναι 1966,σ.47.153. Γ. Κορδάτος , Ιστορία της επαρχίας Βόλου, σ. 677.154 . Γ. Σακελλίωνας , “ Πρόσωπα και ... Αγιάς τον καιρό του '21” , επιθ. Ηως, Αθήναι 1966, σ.48. Οι κυριότερες μάχες στην περιοχή έγιναν στην Παλιομούχα , στο Βουνέσι και στο Λεοντίτο, όπου διακρίθηκε και ο Πετριλιώτης Δ. Αγραφιώτης , μετέπειτασυναγωνιστής του Καραϊσκάκη. Ο Βελής (Κώστας Στεργιόπουλος) , που καταγόταναπό το Κερασοχώρι των Αγράφων, και είχε διατελέσει γραμματέας του Αλή πασά, υπήρξε η ψυχή της επανάστασης μεταξύ των ντόπιων. Ο ίδιος ύψωσε τη σημαία τηςεπανάστασης την άνοιξη του 1821, ενώ με προκηρύξεις, που είχαν την ημερομηνία10/5/1821, ζητούσε από τους συμπατριώτες του να ακολουθήσουν τα βήματά του.Και, ενώ συνεννοούνταν με τους οπλαρχηγούς των Νοτίων Αγράφων (Ευρυτανίας), Γιολδάση, Μπράσκα και Αραπογιάννη για την οργάνωση συντονισμένης επίθεσηςσε άλλες πεδινές θεσσαλικές περιοχές, ο Μαχμούτ Δράμαλης , ο πασάς της Λάρισαςέφτασε στην περιοχή με ισχυρή στρατιωτική δύναμη. Οι επαναστάτες αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν 155 στα ημιορεινά χωριά της περιοχής Κανάλια και Μπλάσδο(υ) 156 . Όμως ο Δράμαλης τους καταδίωξε και οι επαναστάτες υποχώρησαν ψηλότερα στην Κερασιά και το Στούγκο της Νεβρόπολης 157 . Εκεί σε αψιμαχίες που έγιναν νικητέςαναδείχτηκαν οι Οθωμανοί και οι ελληνικές δυνάμεις κατέφυγαν σε δύσβατεςπεριοχές των Δ. Αγράφων. Οι Τούρκοι εν συνεχεία εύκολα κατέλαβαν τη Ρεντίνα τηνοποία και οργάνωσαν ως προωθημένο κέντρο αντιμετώπισης νέων πιθανώνεξεγέρσεων. Οι επαναστάτες, λίγες μέρες αργότερα, αναδιοργανωμένοισυγκεντρώθηκαν στα Φουρνά και αποφάσισαν να χτυπήσουν τη Ρεντίνα.Επικεφαλής των επιτιθέμενων ήταν ο Λογ. Ζώτος . Η τουρκική φρουρά στη Ρεντίνααποτελούνταν από 250 περίπου άνδρες έχοντας επικεφαλής τον Βελή μπέη. Ενώόμως η επίθεση ήταν δυνατή, και πολλά σπίτια είχαν καεί από τους επαναστάτες για να περιορίσουν τους Τούρκους, εκείνοι αμύνονταν σθεναρά. Σε λίγες ώρες μάλισταενισχύθηκαν από άλλη δύναμη που είχε σταλεί από την πεδινή Θεσσαλία. Παρ' όλ'αυτά ο οθωμανικός πληθυσμός της περιοχής του Σμοκόβου, φοβισμένος από τηνανδρεία και την τόλμη των επαναστατών αναγκάστηκε να αποσυρθεί στη πεδιάδα,ενώ η Ρεντίνα έπεσε στα χέρια των επαναστατών. Ο Δράμαλης τότε, που δε δεχόταντέτοια κατάσταση στην περιφέρειά του έστειλε ισχυρό στρατιωτικό σώμα πουχτύπησε τους Αγραφιώτες και μετά από πολυήμερες συγκρούσεις, το διάστημα 10-15Ιουλίου, τους διασκόρπισε, συλλαμβάνοντας μάλιστα πολλούς αιχμαλώτους, μεταξύτων οποίων και τον Κ. Βελή . Τότε ο αρχηγός της επανάστασης στην περιοχή Στ.Γάτσος αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει, φοβούμενος και τα αναμενόμενααντίποινα στα οποία θα αναγκαζόταν να υποβληθεί ο λαός της περιοχής. Έτσι ταΆγραφα υποτάχτηκαν στον πασά της Λάρισας και η Ρεντίνα αφού οχυρώθηκε έγινεέδρα ισχυρού τουρκικού στρατιωτικού σώματος που περιφρουρούσε την περιοχή γιατην αποφυγή νέας ανάφλεξης του επαναστατικού κινήματος. Ο Δράμαλης, θέλοντας να δείξει το πόσο ικανός στρατηγός ήταν, σε αντίθεση με τον αντίζηλό του Χουρσίτπου δεν μπορούσε να καταστείλει την ελληνική επανάσταση, έστειλε τα ευχάρισταγια την Υψηλή Πύλη μηνύματα της καταστολής της επανάστασης και μαζί τονσιδηροδέσμιο Βελή, ο οποίος σε λίγες μέρες θανατώθηκε με φρικτά βασανιστήριαστην Κων/λη. 155 . Δ. Κόκκινος , ό. π. , σ. 544.156. Μοσχάτο. 157. Κρυονέρι.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου