Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012

Γεγονός που συνέβη...!


                                                   
                                            Δημοσιεύτηκε στα ΡΕΝΤΙΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ

                                               Ο Κώστας Χαραλ. Κορομπίλης
                                                              θυμάται και γράφει
           ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ, ΠΑΡΟΤΡΥΝΣΕΙΣ ΚΙ ΕΥΧΕΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ...
                                                       

      Με μεγάλη μου χαρά  γράφω ό,τι καλύτερο θυμάμαι από την Ρεντίνα. Το αγαπημένο μας χωριό που αγαπώ τόσο πολύ. Αγαπώ τον τόπο αυτό, το χώμα που περπατήσαμε όλοι. Είναι χωριό περήφανο και ιστορικό, με καθαρό αέρα και κρύα νερά. Είναι ένας πολύ όμορφος  και υγιεινός τόπος. Θυμάμαι που έλεγαν οι γριές ότι κάποτε ήρθε στην Ρεντίνα ένα αντρόγυνο από την Θεσσαλία, που ήταν και οι δύο άρρωστοι από φυματίωση. Τότε το λεγανε «χτικιό» και δεν υπήρχε φάρμακο γι’ αυτή την αρρώστια. Στήσανε λοιπόν μια σκηνή στην Αγγελίνα, βάλανε κρεβάτι κάτω από τα έλατα και κάθισαν ένα μήνα. Φύγανε γεροί. Περδίκι!  Αγαπητοί μου Ρεντινιώτες. Συγγενείς και φίλοι. Να απολαμβάνεται κάθε μικρή χαρά και  στα δύσκολα να σκέφτεστε ότι  σύντομα θα περάσουν και θα  ‘ρθει η μέρα που θα ανεβείτε και πάλι στα Ψηλά Βουνά! Μ’ αυτά και μ’ άλλα να ευχηθώ από βάθους καρδιάς καλό χειμώνα και υγεία σε όλους.

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012

ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΡΕΝΤΙΝΑΣ!!

ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ


Η διατήρηση και η διάσωση της λαϊκής παράδοσης από τον αφανισμό των τοπικών λαογραφικών θησαυρών πρέπει να είναι το πρώτο μας βήμα. Το δεύτερο και ποιό δύσκολο είναι το ζωντάνεμα τους.

Μπορούμε να μαζέψουμε τα παλιά μας έπιπλα και σκεύη και να φκιάξουμε ένα μικρό Μουσείο για να το παραδώσουμε στα παιδιά μας και στις εποόμενες γενιές.

Το Λαογραφικο μας Μουσείο θα αποτελέσει μια εικόνα της ζωής των προγόνων μας, αυτό επείγει γιατί κάθε μέρα που περνά πολύτιμα στοιχεία της παράδοσης μας θυσιάζονται στον βωμό του εκσυγχρονισμού.

Παράδοση ήταν το πανηγύρι και το γλέντι στο αλώνι του Μοναστηριού, παράδοση ήταν οι νερόμυλοι κάτω στο ποτάμι, παράδοση ήταν ο καθημερινός τρόπος ζωής των προγόνων μας. Τι υπάρχει σήμερα, παντού γκρίζο, σήμερα τσιμέντο και ο αστικός τρόπος ζωής.

Καταστέψαμε κομμάτια της ιστορίας του φυσικού μας χώρου, άς διαφυλάξουμε τουλάχιστον τα ήθη και έθιμα μας, το χρωστάμε στις επόμενες γενιές.

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

"αλλοτινές μας εποχές, αλλοτινοί μας χρόνοι"


                                                         

                                                             


                      Στην Ρεντίνα Αγράφων...

 

                                                                    τραγουδούσαν τα πουλιά

                                                                    πάνω στ’ ανθισμένα κλώνια,

                                                                    κι ήταν τότες τα παλιά

                                                                    τα χαρούμενα τα χρόνια

 

                                                                    και μιά νύχτα ένα πουλί

                                                                    μεθυσμένο  απ’ το φεγγάρι,

                                                                    ήρθε ακόμα και λαλεί

                                                                    στης καρδιάς του το κλωνάρι